به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام روح الله حبیبیان از کارشناسان پاسخگویی به شبهات به برخی از شبهات پیرامون عزاداری و ماه محرم پاسخ داد که در شماره های گوناگون تقدیم نگاه شما خواهد شد.
شبهه:
یکی از ایراداتی که به ویژه در سال‌های اخیر مکرر به شیعیان به خصوص در کشور عزیز ما از جانب برخی از مخالفان مطرح می‌شود، این است که چرا در تقویم شیعه روزهای سیاه، روزهای پر از اندوه و عزا بیش از روزهای رنگی و سراسر شادی و خوشحالی است؟ چرا ما باید در ایام شهادت اهل بیت(ع) روزهای متمادی عزاداری داشته باشیم، در حالی که شادی‌های به مراتب کمتری داریم؟
پاسخ:
بخشی از این اشکال وارد است و باید پذیرفت که ما در خصوص شادی‌ها و اعیاد کم‌کاری‌هایی داریم و باید جبران شود چنان‌که در سال‌های اخیر هم بحمدالله بخش زیادی از این کم‌کاری‌ها جبران شد.
اما نکته‌ی مهم این است که؛ آیا عزاداری بر اهل بیت(ع) به ویژه عزاداری بر اباعبدالله الحسین(ع) که جدی‌ترین فصل عزای بر اهل بیت(ع) محسوب می‌شود مصداق اندوه، ناراحتی و یا افسردگی است که این‌ها را مانع نشاط و بالندگی یک جامعه‌ی پیشرو بدانیم؟
واقعیت امر این است که شواهد و قرائن نشان می‌دهد که نشاط و امیدآفرینی اجتماعی به ویژه در ایام محرم و صفر که ایام عزاداری بر اباعبدالله الحسین(ع) محسوب می‌شود به مراتب از سایر ایام در سال بیشتر است.
دلیل این امر این است که عزاداری بر اهل بیت(ع) مصداق یک عملکرد جدی مذهبی و سیاسی و اجتماعی است و نشاطی که در نتیجه‌ی حرکت اجتماعی و همراهی و همدلی اقشار مختلف جامعه در عزاداری بر اباعبدالله(ع) ایجاد می‌شود به مراتب از فعالیت‌هایی که در دنیا توسط نهادهای مردم‌بنیاد و امثالهم شکل می‌گیرد بیشتر است.
آمارهای میدانی نشان می‌دهد که میزان جرم و جنایت و میزان خودکشی و آسیب‌های متأثر از افسردگی‌های فردی در ماه محرم و به ویژه در دهه‌ی اول محرم به شدت کاهش پیدا می‌کند و این نشان می‌دهد که حرمان‌های فردی و یا دغدغه‌های شخصی در این ایام به شدت جای خودش را به فعالیت‌های مثبت اجتماعی و احساس خودباوری می‌دهد.
به تعبیر معروف، مجلس عزای اباعبدالله(ع) همان جایی است که بزم محبتی شکل می‌گیرد که گدا و شاه در مقابل هم به یک رفتار مشغول می‌شوند و این همان تأثیرگذاری فوق‌العاده‌ی مجالس منسوب به اهل بیت(ع) است.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته
